جامعه‌ای از سطح سواد فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اخلاقی، اقتصادی، و همه شاخصه‌ها، مثبت بالایی برخوردار خواهد بود که حوزه رسانه‌ای، مطبوعاتی و از همه مهم‌تر خبرنگاری آزاد و قوی با تأمین مالی مناسب برخوردار بوده باشد، آیا در کشور ما این وضعیت وجود دارد؟
جامعه ما کدام توجه را به رسانه‌ها بویژه خبرنگاران، داشته است؟
آیا جامعه و دولت از خود سوال کردند در این سال‌های کرونایی خبرنگاران چگونه زندگی کردند؟کدام حقـــوق و بیمــــه را برای خبرنگاران درنظر گرفتند.
چرا دولت زمینه سازماندهی تشکلی قوی مانند سازمان نظام مهندسی و… را برای خبرنگاران فراهم نمی‌کند؟
چرا بنگاه‌های اقتصـادی، دولتی، خصولتی و خصوصی حاضر نیستنــد برای برند‌سـازی و بازار‌یـابی خود و رشد سواد اقتصـادی جامعه، به رسانه‌ها و خبرنگاران توجه بیشتری داشته باشند؟
چرا از تلاش خبرنگاران در آگاهی دادن به جامعه غافلیم؟
جامعه خبرنگاران که عمدتا از جوانان دلسوز و محروم اقتصادی جامعه هستند، فداکارانی هستند که شب و روز با خطر ناراحتی صاحبان زر و زور مواجه بوده و با نان بخور و نمیر زندگی می‌کنند تا تسلیم دستورات صاحبان قدرت نشوند.
جامعه اگر بخواهد در اقتصاد، فرهنگ و سیاست شفاف باشد باید قدر خبرنگاران شجاع و البته میهن‌دوست را دانسته و از آنان در تمام امور حمایت کند.
نظام و جامعه باید بین اندکی که قلم فروشند با خیل عظیم آگاه سازان تفاوت قائل شده و کاری کنند تا خبرنگار بتواند آزاد، آگاه و شجاعانه بنویسد.
