تولید مشترک در راستای تقویت صادرات
من معتقدم سرمایه‌گذاری خارجی یک شبه اتفاق نمی‌افتد؛ این مسئله فکر می‌کنم برای بیشتر اهالی اقتصاد پذیرفتنی باشد. حال اینکه چرا تا‌کنون این مسئله اتفاق نیفتاده یا کمتر مورد توجه واقع شده، مسئله دیگری است که در جای دیگری می‌توان به آن پرداخت. اما در بین این تحلیل‌ها و گفت و شنود‌ها نباید از نظر دور داشته باشیم که سرمایه‌گذاری خارجی در کش‌و‌قوس وابستگی‌ها و متغیرهای متعددی است که هر‌کدام از آن‌ها به واقع ریشه در جایی دارد. در نتیجه در گام اول باید دانست و پذیرفت که روال تکامل مذاکرات برای صادرات و تجارت زمان‌بر است؛ چرا‌که امروزه در دنیا برای سرمایه‌گذاری وسواس‌ها و حساب و کتاب‌های مختلفی وجود دارد. این رسم مشهور است که هر سرمایه‌گذار اعم از دولتی و خصوصی برای ورود به هر حوزه‌ای نیازمند بررسی‌ها و مطالعات مختلفی است.
هرچند باید روند جذب سرمایه‌گذار شتاب بیشتری به خود بگیرد اما در همین مدت دیدیم که ورود هیئت‌های تجاری اروپایی در ایران می‌تواند زمینه‌ساز ورود تکنولوژی‌های نوین و توسعه برنامه‌های تجاری و اقتصادی باشد. درست همان‌گونه که پژوی فرانسه در صنعت خودروی ما پس از مذاکرات و بررسی‌ها به قرارداد رسید و هنکل آلمان نیز در ادامه سهمی از خط تولید ما را خریداری کرد. نکته دیگر این است که باید میان سرمایه‌گذاری‌های کلان و سایر وجوه سرمایه‌گذاری تفکیک قائل شویم. پروسه سرمایه‌گذاری در حوزه‌های مختلف نیز قابل تفکیک است. در سرمایه گذاری‌های کلان به‌هیچ‌وجه نمی‌توان امیدوار بود که در بازه زمانی کوتاهی صورت بپذیرد؛ چرا‌که نیامند کار کارشناسی چه در داخل و چه در آن طرف و نزد هیئت‌های تجاری خارجی‌هاست.
در همین راستاست که من عرض می‌کنم مذاکرات تجاری ایران باید ادامه‌دار باشد تا به نتیجه برسد. درست به همان صورت که این مذاکرات با کشورهای کره و ژاپن در حال بررسی است.
مسئله دیگری که جا دارد همینجا اضافه کنم موافقت‌ها و مخالفت‌هایی بوده که پیرو این رفت‌و‌آمدهای هیئت‌های تجاری صورت می‌گرفته است. این رفت‌و‌آمدهای تجاری فی نفسه چیز بدی نیست و ارتباط و مهارت‌های ارتباطی ما را با رقبا و سایر کشورها ار منظر اقتصادی تقویت می‌کند و ما بیش از پیش در جریان نوع و سطح مراودات و تعاملات قرار می‌گیریم. تاحدی نیز حجم ورود هیئت‌های تجاری پس از برجام قابل درک است؛ چرا‌که ایران به دلیل محدودیت‌های تحریمی ناچار به قطع ارتباط با برخی کشورها بود. نمی‌توان انکار کرد که برخی از این هیئت‌های تجاری به‌طور طبیعی برای کسب بازار فروش و عرضه محصولات خود به ایران آمده بودند اما این تمام ماجرا نبود و نیست؛ چرا‌که ایران مواضع خود را در پای میز مذاکرات تصریح کرد و برخی از این هیئت‌ها پس از اینکه متوجه مواضع تجاری ما شدند با عقب‌نشینی از میز مذاکرات، ترجیح دادند در ادامه صرفا نظاره‌گر رفتار ایران با سایر گروه‌های تجاری و اقتصادی باشند.
موضع ایران که به طور رسمی و حتی در لایه‌های بخش خصوصی اتاق‌های بازرگانی دنبال می‌شود، مبتنی بر جذب همکاری‌های فنی و تولید مشترک در جهت تقویت و رشد صادرات بوده و هست. پس طبیعی است گروه‌هایی که با این مواضع بیشترین هم‌خوانی را داشته باشند، در اولویت برنامه‌ها قرار می‌گیرند و روند مذاکرات و مراحل انجام سرمایه‌گذاری را تا انتها پا به پای ما می‌پیمایند.
#صادرات #دستکاری_در_ساختارها #دیپلماسی #تولید #خودرو #سرمایه #دیپلماسی #اتاق #کسب_و_کار #تشکل‌ها #تحریم
