خصوصی‌سازی و اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی، خوب یا بد؟
سال‌ها است که فعالین اقتصادی بخش خصوصی پیگیر اجرای اصل ۴۴ و واگذاری بخشی از هشتاد درصد بنگاه‌های اقتصادی که در اختیار دولت است بوده و هستند.
درمقابل دلواپسان درون بعضی از طیف‌های سیاسی به شدت با خصوصی‌سازی مخالف و در برابر هرگونه واگذاری ایستاده و تلاش کرده و می‌کنند تا معدود بنگاه‌های خصوصی‌سازی شده را باطل و یا به خصولتی تبدیل کنند.
جالب است بدانیم این دلواپسان قبلی خصوصی‌سازی که حالا خود در رأس تصمیم‌گیری‌ها و اداره امور قرار گرفته‌اند، با مشکل مواجه و بر سر دوراهی مانده‌اند که از خصوصی‌سازی دفاع کنند یا خیر؛ اگر دفاع کنند، جواب مخالفت‌های قبلی خود را چه بدهند و اگر به مخالفت خود ادامه دهند با اقتصاد نابود‌کننده دولتی که خود باید اداره کنند چه کنند.
هدف یادداشت قلم، دلواپسان قبلی که حال بر سر دو راهی مانده نیست؛ بلکه منظور آنانی هستند که تا همین مدتی قبل فریاد میزدند که چرا اصل ۴۴ و خصوصی‌سازی اجرا نمی‌شود، اما امروز که رهبری مولد‌سازی اموال دولت که نام دیگری بر خصوصی‌سازی و اجرای اصل ۴۴ است را برای فعال شدن واگذاری‌ها با سازوکار جدید اعلام داشته‌اند، بعضی از موافقین بسیار جدی خصوصی‌سازی فریاد مخالفت سرداده و می‌دهند که دنیا را آب می‌برد.
آنچه مسلم است کسانی که دستی در اقتصاد دارند، می‌دانند خصوصی‌سازی برای اقتصاد ایران در حد واجب، مورد نیاز است. ضمن اینکه خصوصی‌سازی اقدامی نیست که مجریان مولد‌سازی (خصوصی‌سازی) بتوانند مخفیانه و بدون نظارت انجام دهند که ترس از فساد وجود داشته باشد، علاوه بر آن اهمیت خصوصی‌سازی آنقدر زیاد است که بدی‌های احتمالی در اجرا اثر منفی در آن نداشته باشد.
محمدحسین روشنک
رئیس کانون کارآفرینان خراسان رضوی
۱۷بهمن۱۴۰۱
