کاری به مدیریت درنهادهای حاکمیتی ودولتی نداریم ،انچه قلم اصرار به نوشتن دارد نحوه مدیریت درتشکل‌های که قرار است توسط فعالین بخش خصوصی داوطلبانه و غیرانتفاعی انجام شود است.اساسنامه همه تشکل‌های بخش خصوصی مشخص کرده که باید از بین کارافرینان توانمند و فعال عضو هرتشکل، هیئت ریسه یا هیئت مدیره یا هیئت نمایندگان که در شغل شخصی خود که مرتبط با ان تشکل باشد موفق است انتخاب و با تقسیم کاربدون هرگونه انتفاع مستقیم که دیگر اعضا از ان برخوردار نباشند تشکل مربوطه را اداره کنند .مثلا انچه در اساسنامه اتاق امده است فعالین اقتصادی عضو اتاق بازرگانی ، صنایع ، معادن و کشاورزی از بین اعضا و همکاران ، هیئت نمایندگان غیرموظف انتخاب ، هیئت نمایندگان نیز از بین خود که همه غیرموظف هستند، رییس وهیئت رییسه برمیگزینند.
رییس و هیئت رییسه که میبایست از کارافرینان فعال و موفق در کار شخصی خود باشند با دریافت حق عضویت از اعضا که خود نیز انرا پرداخت می‌کنند و به کارگیری دبیر (( مدیر اجرایی)) و پرسنل موظف حقوق میگیرد اتاق را اداره کنند.اکنون ایا اتاق اینگونه اداره میشود؟ شاید در ظاهر اینگونه است ،اما در واقعیت اینگونه نیست که اگر اینگونه بود و رییس محوری نبود نمیبایست اتاق ایران با وجود داشتن هیئت نمایندگان و هیئت رییسه چهار نایب رییس که هریک توان انجام وظائف رییس غیرموظف را دارند ، با بیماری رییس با مشکل مواجه و این همه جنجال ایجاد و اصرار بر انتخاب فوری رییس جدید باشد.
مگر نه اینکه برابر اساس نامه قراراست رییس خود از فعالین اقتصادی و کارافرینان دارای شغل شخصی موفق که بکاروکسب خود مشغول بوده و غیرموظف و غیرشاغل با کمک هیئت نمایندگان و هیئت رییسه و دبیر کل اتاق را اداره کند .
اگر اینگونه باشد که باید باشد چهار نایب رییس که انها نیز لزوما از کارافرینان فعال دارای شغل شخصی و غیرموظف درهیئت رییسه هستند میتوانستند با تقسیم کار حتی تا پایان دوره اتاق را مدیریت کنند.اما متاسفانه درحال حاضر اتاق بجایی رسیده که رییس غیرموظف و غیرشاغل مجبور است تمام وقت در اتاق حضور داشته باشد تا اتاق اداره شود بگونه‌ای که رییس پس از مدتی تبدیل به یک رییس سازمان شده و از یاد میبرد که خود یک کارافرین و صاحب بنگاه اقتصادی است .
در این شرایط است که اگر رییس کمی بیمار شود مدیریت اتاق با مشکل مواجه میشود ویا اگر رییس انگونه که باید مانند اقای جلال پور خود صاحبان بنگاه موفق اقتصادی باشد از کسب و کار وا میماند و در نهایت بیمار شده و یا مجبور میشود بخاطر کار و کسب خود عطای ریاست اتاق را به لقایش ببخشد و به دنبال سلامتی و مدیریت بنگاه اقتصادی خود برود .
درحالی که اگر انگونه که پیش بینی شده است اتاق بصورت جمعی توسط هیئت نمایندگان و هیئت رییسه و رییس غیر موطف و غیر شاغل که ازمدیران موفق بنگاه‌های اقتصادی بخش خصوصی باید باشد اداره میشد، باعث بیماری و ایجاد خسارت برای بنگاه شخصی اقای جلال پور نمی شد و اگر همچون همه انسان‌ها که ممکن است بیمار شوند بیمار میشد اتاق توسط هیئت نمایندگان و هیئت رییسه بویژه چهار نایب رییس و دبیرکل مدیریت میشد و اجبار به این همه حرف و حدیث و تحمیل هزینه به اعضا نبود .این مشکل کم و بیش در بعضی از استان‌ها نیز وجود دارد که پس از انتخاب هیئت رییسه هیئت نمایندگان هیچ کاره میشوند در هیئت رییسه هم بجز ریس و خزانه دار دیگران هیچ کاره هستند رییس نیز یا مدیر بنگاه اقتصادی موفق است که ازکار و کسب خود وامیماند و بیمار میشود و یا اینکه کارآفرین و مدیر موفق بنگاه اقتصادی نیست و فقط رییس اتاق بی مزد و مواجب است .که این صورت کارافرین نیست و درد بنگاه‌های اقتصادی را درک نمیکند ،آنچه مسلم است از پنج سال قبل که اتاق همانند دیگر سازمان‌های دولتی با بودجه مصوب مجلس تامین مالی میشود از اهداف و جایگاه خود دور شده و به یک سازمان دولتی که توسط مدیر غیر موظف بدون فیش حقوقی لیکن مستقر و شاغل اداره میشود تبدیل شده است ، بخاطر بودجه دولتی دولت‌ها نیز بخود حق میدهند در اموراتاق مداخله داشته باشند .مدیریت فرد محوری و اداره تشکل به شکل سازمانها و ادارات دولتی کم و بیش در دیگر تشکل‌های به اصلاح بخشی خصوصی نیز وجود دارد .به امید روزی که تشکل‌های بخش خصوصی به خصوصی بودن و مدیریت جمعی برگردد.
