حدود 30 سـال قبل، بعد از آنکه دولت دوم آقای هاشمی رفسنجانی سرکار آمد، ایشان در جهت کوپن زدایی اقدام نمود؛ در زمانی که کوپن وجود داشت، ما نام تجاری و برند نداشتیم و شرایطی برای رقابت نبود، در واقع در سال‌های اولیه بعد از انقلاب، برند در کشور رسمیت نداشت.
اولین مقاله را در این حوزه بنده در ایران تحت عنوان برند و برندسازی در زمانی که عضو هیئت مدیره اتحادیه صادرکنندگان بودم نوشتم؛ همچنین در آن زمان نشریه‌ای به نام برند راه‌اندازی نمودیم ما حصل آن این شده است که اکنون صدها مدرس برند و برندسازی در کشور فعالیت می‌کنند و همزمان با این مسئله بعد از 5 سال ایده تولید بدون کارخانه را مطرح نمودم.
تولید بدون کارخانه بخشی از همان برندینگ است
حال می‌خواهد محصول فرش باشد یا خودرو. نمونه آن در سایر کشورها برندهایی نظیر الجی و سامسونگ است که از این روش برای تولید محصولات خود استفاده می‌کنند، به عبارتی همه این‌ها از برند و برندسازی نشات می‌گیرد.
تلاش ما در اقتصاد کلان ایران این است که نقدینگی را به سمت تولید ببریم که این کار اکنون با ارائه تسهیلات صورت می‌گیرد و تنها راه حل نیست؛ باید توجه داشته باشیم، ما هزاران بازرگان داریم که صاحب سرمایه‌اند و از این طریق می‌توانند سرمایه خود را در تولید تزریق نمایند، در واقع سرمایه بخش تجارت به تولید تزریق شود؛ منتها وزارت صنعت و معدن تولید بدون کارخانه را به صورت جدی در دستور کار خود قرار نمی‌دهد.
باید بدانیم نمونه دیگری از تولید بدون کارخانه تحت عنوان سلف‌خری، سال‌ها در ایران رواج داشته است. در واقع بازرگانان محصولات تولیدی کشاورزان را به قیمت معین پیش خرید نقدی می‌کردند.
در این نوع معامله بازرگانان، محصولی را که دهقان چندماه دیگر به دست خواهد آورد از قبل معامله کرده و بابت آن بیعانه‌ای به او می‌دهند و تعهد می‌گیرند که کالا به بهایی ارزان‌تر از بازار تحویل داده شود.
محمدحسین روشنک
رئیس کانون کارآفرینان خراسان رضوی
3 خرداد 1402
