دستکاری جدید مجلس در ساختار مدیریت کشور ؛ «فرصت» یا «تهدید»؟
یادداشت محمد حسین روشنک ؛ رئیس کانون کارآفرینان خراسان رضوی در روزنامه «صبح امروز»
این روزها شاهد دست پخت مهم نمایندگان مجلس شورای اسلامی ، با دستکاری در فرایند تلاش افراد برای رشد و رسیدن به مدیریت بالاتر است. (البته منظور آنان که به پشتوانه رانت سیاسی و پارتی و در مواردی خرید و فروش پست، به مقام و جایگاه می‌رسند نبوده و نیست) در شرایطی که کشور به قول نمایندگان مجلس با بحران دست و پنجه نرم می‌کند ورییس جمهور نیز در پاسخ آنان با قید سوگند قبول می‌کند که مشکل جدی داریم نه بحران. البته آنان که چون قلم مدعی اعتدال هستند می‌گویند که «مشکلی نزدیک به بحران داریم.»
در این چنین وضعیت مجلس «قانون منع بکارگیری بازنشستگان» را تصویب و در بوق و کرنا کردند. قانونی که اگر در شرایط عادی تصویب می‌شد می‌توانست فرصتی بزرگ برای جوان گرایی در مدیریت کشور باشد اما یقینا در شرایط فعلی مشکلاتی بزرگی در مدیریت بحران زده کشور ایجاد خواهد کرد .
با این وجود احساسات در حمایت از این قانون نیز مانند احساساتی است که در حمایت از دستکاری ۱۳۹۷/۶/۱۱ بانک مرکزی و تیم اقتصادی و مشاورین دولت رقم خورد. آن قدر فضا سازی و خوشحالی و تمجید و تقدیر از آن بخشنامه وجود داشت که کمتر قلمی به خود اجازه می‌داد به آن مداخله مخالفت و اعتراض کند.
قلم که آن زمان _با وجود استقبال بی سابقه و کف زدن‌های ممتد مصرف کنندگان پس‌اندازهای مردم و بخصوص بدهکاران معوقه برای مداخله که اقتصاد کشور را با بحران امروز مواجه کرد_ مخالفت و اعتراض خود را بیان نمود
و از هیئت رییسه محترم اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران درخواست کرد درمقابل این دستکاری که «مرگ اقتصادی» را رقم خواهد زد، ایستادگی و مخالفت کنند.(متاسفانه نکردند یا نتوانستند)
امروز نیز با اقدام لازم اما بی‌موقع نمایندگان که با کف زدن و فریاد خوشحالی آنان که فکر می‌کنند که این دستکاری در مدیریت کشور معجزه کرده و جا برای آن‌ها باز خواهد شد، همراه است. از آن جا که پیش بینی می‌کنند در کوتاه مدت و به ویژه در وضعیت فعلی دستکاری در مدیریت‌ها اشکال ایجاد خواهد کرد با این که می‌داند اعلام مخالفت با دستکاری نمایندگان همچون مخالفت با دستکاری 11/6/96 دولت باعث ناخشنودی بسیاری خواهد بود، قلم مخالفت خود را ابراز می‌دارد.
ضمن این که معتقد است این قانون ده‌ها کاستی و نقصان دارد، که در این مطلب به چند مورد آن اشاره می‌کند. اگر این قانون لایحه دولت بود، می‌شد برای سرگرمی و مشغول کردن مردم ارائه گردیده است؛
– عدم شفافیت از جمله در خصوص نهاد‌های عمومی بویژه «شهرداری»ها که قانون مستقل و شورایی انتخاب شده توسط مردم دارند و از بودجه دولتی استفاده نمی کنند.
– عدم تعین تکلیف شمول یا عدم شمول قانون برای مدیریت بر شرکت‌های دولتی و خصولتی؛ یعنی همان حیاط خلوت دولتی‌ها و مجلس‌های گذشته و حال که از بودجه دولت استفاده می‌کنند.
– استثنا نمودن‌های بی‌دلیل و ایجاد رانت قانونی برای بسیاری از نهادها و سازمان‌ها و .. که از بودجه دولتی استفاده می‌کنند از جمله خود نمایندگان مجلس شورای اسلامی (البته این رویه ایجاد رانت برای نمایندگان در تصویب اینگونه قوانین سابقه طولانی دارد)
– کوچک شمردن و کم اهمیت دانستن بعضی از سمت‌های مدیریتی مانند استانداران استان‌ها و شهرداران شهرهای بزرگ «اگر فرض کنیم قانون مشمول شهرداری‌ها نیز می‌شود و …..» در حالی که این جایگاه‌ها نیزاز نمایندگی مجلس و وزارت خانه اهمیت کمتری در مدیریت کشور ندارند بلکه در شرایط فعلی و نزدیک به بحران کشور مهم‌تر نیز هستند.
–روشن نبودن دقیق میزان تاثیرگذاری امتیاز «ایثارگری» و عدم توجه به افرادی که در دوران دفاع مقدس و شرایط بحرانی مدیریت‌های سخت کشور را به عهده داشته و موفق بوده و مورد تشویق نیز قرارگرفته‌اند.
#دستکاری_در_ساختارها #خصولتی #ارز #رانت #قاون
@karafarinkh
http://sobhe-emrooz.ir/?p=34422
3/7/97
